Bilgeliğin ilk adımı herşeyi sorgulamak, son adımı da bunları olduğu gibi kabullenmektir.
Kulaklarımızı da gözlerimiz kadar kolay açıp kapayabilseydik ne kadar güzel olurdu!
Çoğu insanda, bir şeye karşı inançsızlık, bir başka şeye körü körüne inanıştan doğar.
İnsanoğlunun evrendeki en saygın varlık olduğu kanısına, bu konuda aksini söyleyen başka hiç bir yaratığın bulunmadığına bakılarak ulaşılabilir.
Bizim değişmemizle bir şeylerin daha iyiye gidip gitmeyeceğini söyleyemem, fakat bir şeyler daha iyi olacaksa onların değişmesi gerektiğini söyleyebilirim.
Bir kitap bir aynadır. Ona bir eşek bakacak olursa karşısında elbette bir evliya görmez.
Bahçeye açılan penceresine bir hedef koyan kişi, oraya atış edileceğinden emin olabilir.
Kendine aşık birinin en azından şu avantajı vardır -pek fazla rakibi olmayacaktır.
Şafak ne yapsın ki biz kalkmıyorsak.
Yapabileceğiniz en berbat şey, kara kara düşünüp ‘keşke şunu yapsaydım’ demektir.
İşini ciddi bir suratla yapan insanın mantıklı biri olduğunu zanneden çok insan vardır.
Bir şeyin tam tersini yapmak da bir tür taklittir.
Bir zaman sonra, “karanlık çağlar” dediğimiz şey belki de bizim çağımızı da kapsayacaktır.
Hiçbir fikre sahip olmamak kadar kafa rahatlatıcı bir şey olamaz.
Herkesin yılda bir kez deha olacağı tutar. Gerçek dehalar ise bunu daha sık yapar.
Her iyi kitap insanın aynasıdır, aynaya bakan bir maymunsa, aynada görünenin havari olması imkansızdır.
Kişi karakterini, gocunduğu fıkradan belli eder.
