Hiç ellerin taşi bana değmez, ille dostun gülü yaralar beni.
Şu yalan dünyanın sonu hiç imiş, Akşam gelip konan sabah göç imiş.
Cehennem dediğinde dal odun yoktur, Herkes ateşini buradan götürür.
Cahiller kamile sen bilmezsin deyip Onun için kaybettiler irfanı.
Demiri demirle dövdüler; biri sıcak biri soğuktu… İnsanı insanla kırdılar; biri aç biri toktu.
Koyun beni Hak aşkına yanayım, Yolumdan dönüp, mahrum mu kalayım? Dönen dönsün, ben dönmem yolumdan.
Sen seni gör, elin ayıbını görme.
Bu dünyanın sonu hiç imiş akşam gelip konan sabah göç imiş.
