Yasalar adalet duygusunu geliştirmemiştir, onu mahvetmiştir.
Biz ki caniyiz! Herkes için ekmek, iş ve her türlü bağımsızlık ve adaleti istiyoruz.
Biz anarşistler bizi çevreleyen ön yargılar ormanına baltayı vuruyoruz.
Yalnızca itaat edenler yollarını kendi başlarına arayanlardan daha sık yanılır.
Herşeye kadir olandan birşeyler istenmekte, eskiden bu Tanrı idi, günümüzde Devlet.
İnsanların, yönetimsiz kalırlarsa birbirlerini yiyip bitireceklerine inananlara diyoruz ki: Tıpkı sürgüne giderken Zavallı kullarım bensiz ne yapacaklar? diyen o krala benziyorsunuz.
Ahlakçıların hep uygulamak istedikleri o hakkı reddediyoruz, tek tek bireyleri bir ideal adına sakatlamayı.
Özgürlüğün tehlikelerinden ve karanlık yönlerinden korkmamalıyız.
İdealimizi birdenbire gerçekleştiremeyecek olmamız pek de umrumuzda değil.
Bütün hayvan topluluklarında dayanışma duygusu var olma savaşından çok daha önemli bir doğa yasasıdır.
British Museum’daki kütüphane memuru okuyucuya toplum için o güne dek neler yapmış olduğunu sormaz, ona sadece istediği kitapları verir.
Ancak hiçbir şey yapmayan insan hata yapmaz.
Yalnızca yok etmek yetmez.
Koşullar ile uzlaşmak istemiyoruz.
