Hayat ne olduğunuz değil,ne olmak istediğinizdir.
Aşık olan bir insanın ruhu, kapalı kalmış hasta odasının kokusunu taşır – bu odanın havası, bayatlamış nefes kokusuyla doludur.
Çek onları bir kenara, sevgilim, çünkü ben uçuş halindeyim.
Ben benligimle ortamımın toplamıyım.
Seveni kurtarabilecek tek şey dıştan gelecek şiddetli bir şok, ona zorla dayatılacak bir tedavidir.
Nerede ortaya çıkarsa çıksın erme durumundaki çoşku insanın, dünyanın ve kendisinin dışında olmasına dayanır.
İnsan sistemi kendiliğindenliğin yerine tümüyle geçebilseydi, kişiliğinin gölgeli derinliklerine dalmak için hiç bir neden kalmazdı.
İnsanın ruhsal açıdan yorumlanması, raslantının payını ve insan yaşamına karışan mekanik olayları abartma eğilimine dayanır.
Kitle insanı mantığa kulak vermez; yalnızca başı derde girince öğrenir.
Gerçeğin tersine, düşündüklerimiz ve duyduklarımız birbirinden kopuk, çelişik ve çok biçimlidir.
Aşık olduğunuzda dikkatinizi başka bir insana isteyerek yoğunlaştırırız; ama yaşamın gerektirdiği zorunluluklarda dikkatın bir yere saplanması, isteğimizin tersine dışarıdan dayatılan bir zorunluluktur.
Evin hanımı, hizmetçinin aklının başka yerde olduğuna dikkat etmeye başlayınca kızın aşık olduğunu anlar. Zavallı hizmetçinin dikkatı, çevresindeki nesnelere yönelme özgürlüğünü yitirmiştir artık.
