Her nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelir.
Bu yaşam her hastası yatak değiştirme saplantısına kapılmış bir hastanedir.
Her insanda, her zaman, eşzamanlı iki eğilim vardır; Biri Tanrı’ya, öteki Şeytan’a doğru.
Nefret o kalpten bu geniş ve karanlık boşluğa.
Başlamaya cesaret edilemeyen iş dışında hiçbir iş uzun değildir. İş böyle kabusa dönüşür.
Her hastanın yatak değiştirme tutkusuna kapıldığı bir hastanedir bu yaşam. Kimi soba karşısında çekmek ister acısını, kimi pencere kıyısında iyileşeceğini sanır.
Bir sanatçı ancak iki niteliğini hiç bir biçimde göz ardı etmiyorsa sanatçıdır. Bu iki nitelik , aynı anda hem kendisi hem de bir başkası olabilme gücüdür.
